Раманс шлагбаума

Ён упаў на дарогу,
Ён тросся ад болю.
“Ну нашто так?
Ты ж бачыш —
Спакой у вачах”.
І шлагбаум устаў.
Даволі…
Даволі…
Гэта будзе ніколі.
Ніколі,
Ніколі —
Колаў стук
І прысады…
Гасцінец
І шлях.
Не гляджу наўздагон.
Хай знікае
Ў лагчыне…
Не гляджу!
Як цікава:
Трава…
Раса…
Хай шлагбаум глядзіць
Узнятай вяршыняй,
Як знікаеш ты…
Кропкай…
Пад ценем…
Прысад.

Упершыню — У кн.: Мая Іліяда.
Аўтограф пад назвай “Балада шлагбаума”- у аддз. рэдк. кн. і рукап. ЦНБ НАН РБ, Ф. 11, воп. 1, адз. зах. 7, с.77, з паметай: 15.VІ.63.
Набор зроблены па выданні: Караткевіч У. Збор твораў: У 8 т. Т. 1. Вершы, паэмы / [Аўт. прадм. В.Быкаў] — Мн.: Маст. літ., 1987. — С. 188.